Eğitimlerimiz

ANNE-ÇOCUK BÜTÜNSEL ZEKAYA ULAŞMAK

Çocuğunu koruma içgüdüsüyle harekete geçen her anne yaralanmaya da kendini açmış demektir. Eğer annenin duygusal dayanıklılığı daha öncesinden fazlasıyla zorlandı ise, çocuğuna vermek istediği faydayı istese de veremez. Çocuğa sağlanamamış her fayda annenin beyninde suçluluk, utanç, yetersizlik ve değersizlik gibi duygular tarafında istilaya uğrar. Annenin davranışları artık bu duygu yükleri tarafından kontrol edilmeye başlar.

Çocuğun, özgürce olgunlaşması gereken beyni annenin duygularının gölgesinde şekillenir. Bu da dikkat eksikliği, öğrenme ve bütünleme sorunları gibi çok çeşitli sorunlara neden olur. Anne dönüşmediği sürece, sadece çocuğu uzman uzman gezdirmek beyhude bir çabaya dönüşür. Annenin dönüşen bütünsel zekası çocuğun soyut düşünebilme becerisi ve duygusal zekasını, biyolojik evriminin öngördüğü sıra ve şekilde en üst düzeyde geliştirir. Bu eğitimle gelişen duygusal zekanız ve soyut düşünebilme beceriniz çocuğunuza eşsiz bir eşlikçi olmanızı sağlayacak.

KENDİNE ANNE OL’mak

Anneler stresli, öfkeli, suçluluk ve yetersizlik hisleri içinde olduklarında çocukların ağlama, reddetme, inat etme, dikkat verememe, öğrenememe, okula karşı isteksiz olma gibi çeşitlilik gösteren ihtiyaçlarını ortaya koyma biçimlerini kaldırmazlar.

Duygularını ifade etmek annesiyle çatışmaya neden olmuş kişiler anne olduklarında çocuklarının duygularına yer veremezler. Onların duygularına alan açabilmek yerine söyledikleri her şeye çözüm bulmaya girişirler. Halbuki çocuklar, duygularıyla durabilen yetişkinler eşliğinde büyüyebilirler. Suçluluk, yetersizlik ve öfke patlamalarının neden olduğu çocukla ilişki ve çocuğun davranış problemlerini zihin tasarımını dönüştürerek çözebilirsin.

BÜTÜN BEYİNLİ ANNE OL’mak

Çocuk annenin bilinçdışında yani duyguların olduğu limbik sistemde, kaçtığı şeye yakalanır. Anne olmayı dengeli bir bakış açısından değil de kendi kişisel hikayeniz ve duygu yüklerinizin perdesinden deneyimlediğinizde, çocuğun birey olma sürecine dolayısıyla bütünsel zekasına zarar verirsiniz. Çocukta gördüğün şeyin sendeki yansımasına temas edebilirsen hem sen hem de çocuk özgürleşecek.

Çocuk senden ayrı ve senin de anne olmadan önce başka bir dünyan vardı. Anne bu ayrıma limbik sistemindeki duygu yüklerinin etkisinde kalarak engel olduğunda çocuğun beyni sürekli korku üretecek, beyninin savaş-kaç tepkileri veren, mantık ve sağduyudan uzak amigdala bölümü sürekli aktifleşecek. Amigdala aktifse beynin üst düzey düşünme becerilerinin olduğu bölüme kan akışı duruyor. Bu, annenin hiçbir zaman kendi, çocuktan ayrı bireysel dünyasında üretip mutlu olamaması, çocuğun da hayatın her alanında başarısız olması demek.

Enerjini hiçbir zaman kontrol edemeyeceğin ve eşsizliğini yaşamak için dünyaya gelmiş çocuğunu senin hikayenin içerisine sığdırmaya harcamak yerine kendini yeniden inşa etmeye ne dersin? Bütün beyinle kendi potansiyelini yüzde yüz ortaya koyduğun bir hayatta sevmeye ve üretmeye ne dersin?